Op een zonnige zaterdag in mei is de Grunobuurt uitgenodigd om met eigen ogen te zien wat er van de Stadsparkkerk geworden is. Want studenten in zo’n kerk? Midden in onze buurt? Als dat maar goed gaat… Maar wij hangen vlaggetjes op en zetten soep en broodjes klaar: laat die buurt maar komen!

Het eerste stel dat langskomt vertelt dat ze twintig jaar in de kerkenraad zaten, voordat de Baptisten het gebouw overnamen. Ook anderen kennen de kerk nog  van toen het een gereformeerde kerk was. Dat levert interessante verhalen op. ‘In deze paal zat het kraaiennest, waar vroeger de organist zat en hier was het orgel. Dat hebben de Baptisten gewoon laten zitten, al werd het niet meer gebruikt. En die keuken, nou, die is nog exact zoals vroeger, ik heb hier heel wat kopjes staan afwassen!’. De hele middag is een doorlopende rondleiding langs alle ruimtes. In de woonkamer verzamelen zich ondertussen, behalve buurtbewoners, ook de aannemer en architect, VIPS van Ruimzicht, kinderen en katten rond de soep. Hier stellen wij als huisgenoten onszelf voor en voeren ook Dick Steenks, bestuursvoorzitter, en Florida de Kok  het woord. Iedereen blijkt enthousiast over het huis en haar nieuwe bestemming, gelukkig ook de voorzitter van de buurtraad. Kijk, dat moet je hebben!

Er is redelijk wat werk gaan zitten in de voorbereiding voor deze dag, maar na alle positieve reacties, zelfs enkele emotionele momenten, is het duidelijk dat het niet voor niets is geweest. Iedereen heeft kunnen zien wat er van dit project geworden is en voor de buurt is het geen mysterie meer wat zich allemaal in de kerk afspeelt. Terwijl de laatste gasten het pand verlaten, kijken wij elkaar nog eens aan. Wat hebben we het toch getroffen met ons huis…

Bewoners van het (vooralsnog naamloze) Internationale Convivium in Groningen