Waarde Ella,

Jouw naam is lang aan Ruimzicht verbonden geweest en zal dat altijd wel blijven. Waar iedereen aan ds. Van Dijk zou moeten denken als het over Ruimzicht gaat, denken velen aan Ella Mulder. Praktisch alle conviviumbewoners die Ruimzicht heeft mogen huisvesten in de afgelopen 40 jaar hebben jouw naam gehoord, genoemd, geprezen of vervloekt.

Je begon dik 39 jaar geleden, 1977, onder ds. Wolfensberger, een indrukwekkende predikant-directeur, man met visie en daadkracht. Je deed de boekhouding, ijverig als juffrouw Mier, maar je deskundigheid ontwikkelde zich en zo werd je spin in het web van de organisatie. Het zal nog een hele toer worden voor ons om los te komen van dat web. Vele draden zijn aan jouw deskundigheid en inzet verbonden. Maar goed, het grote ontvlechten is dan nu toch echt gekomen. Het zal voor jou en voor Ruimzicht een hele toer zijn om los van elkaar te geraken. Even leek het erop dat we niet eens een opvolger voor je konden vinden. Niemand is onmisbaar, maar Ella wel? zo kwam het even in onze gedachten op. Ik weet niet of dat je gestreeld heeft of bezorgd gemaakt, jou kennende misschien allebei wel een beetje. Je wilde je pensioendatum wel uitstellen en dat tekende weer helemaal jouw verantwoordelijkheidsgevoel. Je liet Ruimzicht niet zitten, al hadden we er als bestuur wel buikpijn van. Gelukkig hebben we na een intense zoektocht toch iemand gevonden die jouw werk overneemt en kunnen we nu eindelijk van je af 😉

Veertig jaar Ella bij Ruimzicht, dat is bijna een kwart van de hele Ruimzichthistorie. Je hebt veel van die historie meegemaakt, de ontwikkelingen van de convivia, een nog steeds levend, dynamisch concept. In aanvang een groot avontuur, zou het wel werken vroegen velen zich argwanend af, maar het bleek een gouden formule waarin het gedachtengoed van ds. Van Dijk nog steeds voortleeft.
Andere Ruimzicht activiteiten heb je zien verdampen, met als grootste verlies misschien wel de zaterdagopleiding. Je hebt ook na Wolfensberger een aantal andere predikant-directeuren meegemaakt. Dat ze anders waren dan Wolfensberger heb je natuurlijk geaccepteerd, maar ook wel met leedwezen aangezien. Niet altijd boterde het goed tussen jou en je directeuren maar wat er ook gebeurde, jij bleef op je post met dat koppige plichtsbesef van je. Ja, je was standvastig en vastberaden en je had – het is al gezegd – een enorm groot verantwoordelijkheidsgevoel. Al met al maakte dat je een grote persoonlijkheid binnen Ruimzicht, al wilde je dat in al je bescheidenheid, die je ook had, niet altijd zijn.

Natuurlijk wist elke student dat je Ella te vriend moest houden, maar niet iedereen lukte dat. Mij gelukkig wel. Niet dat Ella aan vriendjespolitiek deed, want als het huis een nieuwe wc-pot wilde en je met al je geslijm tot Ella wendde om dat voor elkaar te krijgen, maar Ella vond de wc-pot nog goed genoeg, dan kreeg je ’m niet. Streng maar rechtvaardig, dat was je Ella en zo zullen we je herinneren en zo hopen we dat ook je opvolger is.

Ella, ik heb je meegemaakt als student en als bestuurder. Ik heb altijd gezien hoe betrokken je was op Ruimzicht, hoe consciëntieus, nauwkeurig en toegewijd je je werk deed. Nooit was een vraag je teveel, je dacht altijd in mogelijkheden en niet in problemen, maar altijd realistisch. Je was loyaal aan bestuursbesluiten. Al was er zeker eentje waar je niet blij mee was. Je hebt het nooit hardop tegen mij gezegd, maar ik vermoed met enige zekerheid dat je de verhuizing naar het kantoor van de BNP niet leuk vond. Je hebt wel de trap vervloekt en die heeft je helaas ook nog lichamelijk parten gespeeld. Het ruime Ruimzichtkantoor aan de Frisolaan te moeten verlaten zal je zwaar gevallen zijn.

Ella, 1 oktober komt nu razendsnel dichterbij, de geraniums verheugen zich al.
Jouw naam dan niet meer in de notulen van de bestuursvergaderingen, geen mail meer door jou ondertekend met een attente herinnering om mijn paspoort niet te vergeten nu we naar de notaris moeten, geen kletspraatje meer op de trap voor kantoor en hoef jij de rit naar kantoor niet meer te maken. Heel veel Ella gaat weg bij Ruimzicht en dat roept nu al weemoed op. Maar naast de weemoed is er grote lof en de dankbaarheid Ella voor alles wat je voor Ruimzicht zo trouw en loyaal hebt gedaan. We noemen vandaag de naam van ds. Van Dijk met eerbied, als onze ‘founding father’ maar ook die van jou, als onze ‘marvellous mother’ want Ruimzicht is ook jouw levenswerk geweest, je hebt een rijke traditie mee helpen voortzetten, een generatie lang. Bijna veertig dienstjaren bij dezelfde werkgever, kom er nog eens om.

Je naam betekent ‘ik zweer bij God’. Zeer toepasselijk want je hebt je werk bij Ruimzicht ook altijd met overtuiging gedaan, vanuit je eigen geloofsovertuiging. Bij Ruimzicht zweren we bij God, we vinden het fijn en belangrijk dat Hij er is, in ons leven, in onze huizen. Daarom doen we dit werk ook om de naam van onze God levend te houden onder jongeren, in onze wereld. Ella, mag God jou en Ursula nabij zijn, jullie samen zegenen in de tijd die komt. Een tijd van vrijheid en ontspanning, een tijd van zorgen voor elkaar, een tijd van genieten. Mag Gods naam aan die van jou en Ursula, aan die van Ruimzicht, aan die van ons allemaal verbonden blijven.

Kop hieps!

Afscheidstoespraak 20 september 2016
Dick Steenks, voorzitter