Als nieuwe conviviumbewoner van De Stadhouder wist ik niet wat ik moest verwachten van de zogeheten ‘conviviumdag’. Dat alle huizen bij elkaar zouden komen en een dag gezellig samen door zouden brengen, had ik wel verwacht. Echter,het feit dat ik aan de vooravond van dit evenement mezelf een ongeluk aan het zagen, timmeren en schuren was om maar liefst acht biermeters te vervolledigen, overtrof mijn stoutste dromen.
Mijn fiets verkeerde in opperste verbazing op het moment dat hij ongenadig werd aangespoord om zijn bestuurder binnen korte tijd de stad rond te krijgen. Zo weinig tijd, zoveel bierflesjes. En dan zwijg ik nog over de organisatie rondom eten en drinken, locatie, invulling van het liturgisch moment. Welk mens begint hieraan? Niemand, zou je denken. Iedereen, kun je verwachten.
Want samen met je acht huisgenoten is het eigenlijk fantastisch zoiets te organiseren. Zeker wanneer blijkt dat inzet en enthousiasme door huis en haard van ander aard moeiteloos worden overgenomen. Met verf aan de vingers sleepten conviviumbewoners de zojuist geschilderde brasobjecten van hot naar her. Een achtervolging vanaf de Nieuwe Kerk tot aan het Griftpark was geen uitzondering. Zelfs trucs als “Ik heb mijn fietssleutel verloren” werden toegepast om ook op de valreep nog de bierparel van de organisatoren weg te snaaien.
Maar tja, dat hoort erbij. Overigens, wat kun je er tegen doen als het thema ‘Vrijheid’ is? Vrijheid in zijn breedste zin mogen we wel zeggen, zo bleek uit het liturgisch moment. Een digitale wall vol met ideeën, spreuken en foto’s over vrijheid leverden een collage op die zo vrij was dat de beamer zich schuldig voelde dit beeld binnen de marges van zijn kunnen te moeten begrenzen. Wat een geluk wanneer men op zo’n moment beseft dat andere manieren van uiting aan deze grenzen voorbij gaan. Er werd voorgelezen, geluisterd en gezamenlijk gezongen op een manier die niet deed denken aan een schreeuw om vrijheid, maar eerder aan een uitnodiging tot bewustzijn en saamhorigheid. “Vrijheid maak je samen” werd er gezegd.
Gezegend door een hogere macht die vrijgevig wat water uit de hemel liet neerdalen, maakten we kennis met Utrecht. “Onze stad” riepen enkele huizen. “Kennis is macht” vreesden wij, de organisatoren, wetend dat bij het grote bierflesjesspel bekendheid met de omgeving zomaar grote voordelen op zou kunnen leveren. Wandelend, slenterend en rennend door Utrecht ging iedere groep hoe dan ook op zoek naar bierflesjes die verstopt waren. Ieder biertje een sec aantal punten, verschillende routes om te volgen, uiteenlopende opdrachten om uit te voeren: complexiteit was dit spel niet vreemd. Tactiek, motivatie en bier werden samen één en bleken een gouden combinatie.
Zulks een conviviale bijeenkomst vergeet men niet snel meer. Ik zeker niet, aangezien het mijn eerste was en er bij het woord ‘conviviumdag’ dus enkel beelden van de afgelopen dag opdoemen. Ik zou hoe dan ook volgend jaar weer gaan. Al was het maar voor vergelijkingsmateriaal. In de wetenschap nog zo’n drie jaar de vrijheid te hebben in een ruimzichthuis te vertoeven, blijf ik deze dagen in mijn agenda zetten. Wie weet wat volgend jaar brengt…

David Roelofs is bewoner van convivium De Stadhouder (Utrecht). DSH organiseerde de conviviumdag 2015.