Zaterdag 12 april 2014 was de jaarlijkse conviviumdag, dit keer gehouden in Groningen dat voor de gelegenheid was omgedoopt tot ‘pronkjewail in golden rand’. Convivium Pakhuis London was verantwoordelijk voor de organisatie en deed dat met verve: de ruim 70 aanwezige studenten voelden zich direct thuis. De warme zonneschijn deed hen bovendien snel de lange en uitputtende treinreis vanuit de randstad vergeten. Waarop de Groningse medestudenten maar weer eens onder de aandacht brachten dat de reis vanuit het noorden naar de rest van Nederland toch echt net zo lang is als andersom. Maar dat terzijde.De conviviumdag is bij uitstek de gelegenheid om bewoners uit de andere huizen (nog beter) te leren kennen. Een dag dus van verbroedering en verzustering en ook die opzet slaagde. Bij het liturgisch moment werd direct duidelijk welke kant de neuzen opstonden tijdens het stellingspel (‘ik ben bereid een offer te brengen voor mijn convivium’ of – we zaten in de veertigdagentijd – ‘in deze periode vast ik altijd’. Het zal niet verbazen dat de meningen verschilden. ’s Middags was het tijd voor een spel dat ons alle hoeken van de stad liet zien. Er waren er die opeens bedachten dat ze misschien wel in Groningen hadden willen studeren. Of juist niet. Maar iedereen was het eens over de prachtige locatie van het convivium: ‘die hebben echt een mooi huis!’. Vele filmpjes en foto’s later – want er moest ook nog gestreden worden om de eer – keerden we terug naar de plek waar we begonnen. Daar bleek de slimme zet van PL: in plaats van zelf te zorgen voor een warme prak lieten ze een lading pizza’s aanrukken. Een memorabele aanblik: ooit 80 pizzadozen opgestapeld gezien? Ze waren zo verdwenen. En terwijl de zon langzaam achter de horizon verdween, ging deze en gene richting huis en stortten anderen zich in het woeste Groningse nachtleven. ‘Een pronkjewail in golden rand’.
Conviviumdag in het hoge noorden