Een goed idee was het om het lustrumjaar van Stichting Ruimzicht te openen met een wandeling door het landgoed Hydepark in Doorn. Onder leiding van een landschapsarchitect van de firma Copijn liet een select groepje oud-Ruimzichtenaren zich 16 april jl. onder een stralende hemel rondleiden door het uitgestrekte park dat voor velen van ons zeer vertrouwd is.
Het terrein werd in de 19e eeuw aangekocht door de schatrijke Amsterdamse familie Van Loon die er een soort sprookjeskasteel liet verrijzen. De opdracht voor de aanleg van park en tuinen gaven de Van Loons aan de toen reeds bekende tuinarchitect Hendrik Copijn (1842-1923). Dit nog steeds bestaande hoveniersbedrijf is momenteel bezig het park en de tuinen opnieuw in te richten aan de hand van de oorspronkelijke negentiende eeuwse opzet.
Oude foto’s kregen we te zien en die spraken boekdelen. Het protserige buiten Hydepark is na een beladen geschiedenis in de oorlog afgebrand. Het gehele landgoed van meer dan 150 ha is in 1951 voor een symbolisch bedrag aan de Hervormde Kerk toegevallen. Op dat Hydeparkterrein is toen Nieuw Ruimzicht als eerste nieuw gebouw verrezen, tien jaar later gevolgd door het Hervormd Seminarium Hydepark. Dat laatste is nu vervangen door Nieuw Hydepark, dat zoveel mogelijk in lijn is gebouwd met het omringende landgoed waar oude zichtlijnen zijn hersteld.
Tijdens de rondleiding door het majestueuze bos, langs de prachtig opgeknapte Orangerie, het koetshuis, de boerderij en bijgebouwen, de volière met nog immer een goudfazant, de vijver, de beekjes en rustieke bruggetjes kregen we allerhande informatie, maar tegelijkertijd kwamen de verhalen los. En dat was wel net zo leuk! Vooral de stoere jongensverhalen van ooit. Uitbreken uit Nieuw Ruimzicht ’s avonds na tienen om te biljarten in café De Prins in Driebergen met een biertje erbij, nachtwandelingen naar het ‘spookhuis’ La Forêt, de zorgvuldig geregisseerde ganggevechten, fanatieke sportwedstrijden, de tafeltennistoernooien en het tegen betaling voor Sinterklaas spelen in de wijde omgeving (voor een goed doel natuurlijk), geheime ontmoetingen met meisjes van dansles of uit het dorp, als strafmaatregel een middag tuinman Hilhorst assisteren, pogingen seminaristen van Hydepark uit hun slaap te halen via de mooie luidklok van het seminarie, of een rode vlag op het huis van Banning te plaatsen op 1 mei. En niet te vergeten verhalen over de charismatische directeur Willem Dekker. En hoeveel we daaraan te danken hadden: hij bracht ons in kennis met namen als Bonnhoeffer, Miskotte en Banning. Misschien snapten we het allemaal nog niet, maar er werd wel definitief iets wakker gemaakt. Ook politiek. Er was muziekles van Adriaan Schuurman en oude talen van dr. Gunning. Prachtige verhalen uit verschillende jaren kwamen al lopend los, hier en daar prettig smeuïg aangedikt. Maar dat mag best, als opmaat voor een mooi feestjaar.
Uiteraard moesten we ook nog op bedevaart naar het gebouw Nieuw Ruimzicht. Het staat momenteel leeg, zo constateerden we verbaasd. Maar we konden de leegte met gemak beginnen te vullen met al onze verhalen! En hopelijk komen daar in het jubileumjaar nog vele bij, hetzij uit Doetinchem, Nieuw Ruimzicht zelf of uit de verschillende convivia! .
Herman Meijburg (Nieuw Ruimzicht van ’61 -’64) en Ferdinand van Melle (Nieuw Ruimzicht ’62 – ’64)